دوست نداشتم این پیام را بنویسم اما اقلیتی از دوستان 

کاری نمودند که ناخودآگاه یاد این بیت افتادم :

"ما ز یاران چشم یاری داشتیم      خود غلط بود آن چه می‌پنداشتیم."

خواهران و برادران عزیزم اول ترم هم خدمتتان عرض کردم من استاد نمره محور نبودم و نیستم دلم می خواست دوستی و مودتی دو طرفه بین من و شماها ایجاد شود که اندک تجربه من با نیروی جوانی شما بنیان کاری نیکو برای سرزمینمان گردد. دریغ که به قول حافظ شیرین سخن "پری نهفته رُخ و دیو در کرشمه‌ی حسن  بسوخت      دیده ز حیرت که این چه بوالعجبیست"

بگذریم که اگر استاد دیگری بودی بسیاری از دوستان این درس را می افتادند( به ولله که حق هم با آن همکاران گرامی است)  و عده ای امروز از آن سوی بوم انتظار غیر خردمندانه از من حقیر نداشتند.

پرگویی بیشتر نکنم و پایان دهم این درد دل پایانی و عتاب خیرخواهانه را .

خوشحالم که در پیشگاه ایزدمنان در این ماه عزیز به عرض همکاران آینده ام برسانم که هر ورقه را چند بار تصحیح نمودم. بسیاری از غلطهای املایی را نادیده گرفتم. به اکثر دوستان نمره کلاسی را دادم( بسیاری از شیطنتها و .... را نادیده گرفتم ). نمره تحقیق را دست بالا گرفتم و به آن دوستانی که تحقیق فرستادند ، تقدیم نمودم. با این وجود دوستانی که فکر می کنند حقی از آنها ضایع شده است می توانند از حقشان استفاده نموده و اعتراض نمایند. در آن صورت بنده هم این حق را پیدا می کنم که نمرات واقعی!! آن عزیزان را با وجدانی آسوده درج کنم، شبهای احیای پر فیضی را برای فرزندان ایران زمین آرزومندم.

شاهین جعفری